Αποδράσεις_Νέδα

Όταν η Ρέα γέννησε τον Δία, στην κορυφή του Λύκαιου όρους, η Ωκεανίδα νύμφη Νέδα, αδελφή της Στυγός, μαζί με τις επίσης αδελφές της νύμφες Θεισόα και Αγνώ έκρυψαν το βρέφος για να το προφυλάξουν από τον πατέρα του τον Κρόνο, που τρέμοντας την προφητεία της μάνας του της Γαίας πως κάποτε θα έχανε τον θρόνο του από κάποιο του παιδί, συνήθιζε να τα καταπίνει, παρά τις αντιδράσεις της συζύγου του. Την εποχή της γέννησης του Δία η Αρκαδία είχε πληγεί από μεγάλη ανομβρία. Η Ρέα στην απόγνωσή της που δεν έβρισκε νερό για να πλυθεί η ίδια και το βρέφος χτυπά με το ραβδί της την γη κι αμέσως ξεπηδά νερό άφθονο. Το ποτάμι που σχηματίστηκε απ' τα πλούσια νερά της πηγής αυτής το πρόσφερε στην νύμφη Νέδα θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να την τιμήσει για για την υπηρεσία που της πρόσφερε κρύβοντας το βρέφος από τον Κρόνο. Έτσι η Νέδα εξελίσσεται σε ποτάμια θεότητα την μοναδική γένους θηλυκού.

Αποδράσεις_Φενεός

Φενεός, Κορινθίας

Η Φενεός που σήμερα ανήκει διοικητικά στην Κορινθία, στην αρχαιότητα εθεωρείτο Αρκαδικό έδαφος.

Υπήρξε μεγάλη και επιφανής αρκαδική πόλη, χτισμένη σε εύφορη γη και σε επίκαιρη θέση. Το οροπέδιο του Φενεού διέσχιζαν οι ποταμοί Όλβιος και Δόξας. Τα νερά των δύο αυτών ποταμών διά μέσου υπόγειων διαδρομών (καταβόθρες) τροφοδοτούσαν τον Λάδωνα ποταμό σε απόσταση πολλών σταδίων.

Ο μύθος λέει ότι τις καταβόθρες αυτές τις είχε σκάψει ο ίδιος ο Ηρακλής για ν' απαλλάξει τους κατοίκους της περιοχής από τις περιοδικές πλημμύρες. Υπάρχει όμως και άλλη εκδοχή. Σύμφωνα με αυτήν οι καταβόθρες ήταν πύλη του Άδη. Από εκεί, σύμφωνα με τον μύθο, κατέβηκε η Δήμητρα σταέγκατα της γης αναζητώντας την κόρη της την Περσεφόνη. Ο τρίτος μύθος μας βεβαιώνει πως όταν κάποτε ο Ηρακλής πήγε στους Δελφούς για να πάρει κάποιον χρησμό, η Πυθία αρνήθηκε να του δώσει, και τότε ο Ηρακλής άρπαξε θυμωμένος τον τρίποδα και τον μετέφερε στην Φενεό με σκοπό να ιδρύση εκεί άλλο μαντείο। Στην Φενεό όμως βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Απόλλωνα. Ο Δίας επιθυμώντας ν' αποτρέψει την διαμαχή ρίχνει ανάμεσα τους κεραυνό υποχρεώνοντας έτσι τον μεν Ηρακλή να παραδώσει τον τρίποδα, τον δε Απόλλωνα να δώσει τον αιτούμενο χρησμό στον ήρωα.

Η Φενέος είχε ιδρυτή και οικιστή τον ήρωα Φενεό. Στην πόλη και στην ευρύτερη περιοχή υπήρχαν οι ναοί της Κιδαρίας Δήμητρας, της Ελευσίνιας Δήμητρας - μέσα στον οποίο υπήρχαν δυο λατρευτικοί λίθοι και οι ιερείς του ναού τελούσαν μυστήρια -, του Ασκληπιού, του Φενεάτου Ερμή - μέσα στον οποίο υπήρχε άγαλμα του θεού που το είχε φιλοτεχνήσει ο Αθηναίος Εύχειρ. 10 στάδια από την πόλη βρισκόταν ο ναός του Πυθίου Απόλλωνος , με βωμό από λευκό μάρμαρο. Επίσης εκεί βρίσκονταν και οι τάφοι ηρώων πεσόντων σε μάχη। Κοντά στον ναό ήταν και η πηγή της Οινόης.
Στην Φενεό υπήρχαν και οι τάφοι του αδελφού του Ηρακλή, Ιφικλή πατέρα του Ιόλαου , του Μυρτίλου από τον οποίο έχει πάρει το όνομά του το Μυρτώο πέλαγος, και του Αίπυτου έξω από την πόλη.
Οι Φενεάτες συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο με 60 πολεμιστές, καθώς και στους περσικούς πολέμους. Φενεάτης ήταν και ο Νεολάϊδας ολυμπιονίκης στην 96η ολυμπιάδα το 396 π.Χ. στη πυγμή παίδων.
Από την Φενεό ήταν η Λαονόμη μαμή του Ηρακλή, προς τιμήν του Ερμή γίνονταν τα Έρμαια.
Σήμερα η αρχαία πόλη έχει ανασκαφεί και είναι επισκέψιμη. Βρίσκετε κοντά στα χωριά Φενεός και Αρχαία Φενεός. Έχουν βρεθεί τα αρχαία τείχη, ο ναός του Ασκληπιού πολλά λείψανα κτιρίων, αγάλματα και μέλη αγαλμάτων, πινακίδες που βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο στο Μεσινό. Επίσης ο επισκέπτης μπορεί να δεί και τις καταβόθρες οι οποίες υπάρχουν και λειτουργούν ακόμα και σήμερα.

αποδράσεις_Μετέωρα

Τα Μετέωρα αποτελούν, μετά το Άγιο ΄Ορος, το μεγαλύτερο και με συνεχή παρουσία από την εποχή της εγκατάστασης των πρώτων ασκητών μέχρι σήμερα μοναστικό σύνολο στον ελλαδικό χώρο. Από τις ιστορικές μαρτυρίες συμπεραίνουμε ότι οι μονές των Μετεώρων ήταν στο σύνολό τους τριάντα. Από τις τριάντα αυτές μονές οι έξι λειτουργούν έως σήμερα και δέχονται πλήθος προσκυνητών. Υπάρχουν όμως και πολλά μικρότερα μοναστήρια εγκαταλελειμμένα. Τα περισσότερα από αυτά είχαν ιδρυθεί στον 14ο αι. Η ονομασία Μετέωρα είναι νεότερη και δεν αναφέρεται από τους αρχαίους συγγραφείς. Το όνομά τους το οφείλουν στον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, κτήτορα της μονής της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (Μεγάλο Μετέωρο), ο οποίος ονόμασε έτσι τον "πλατύ λίθο", στον οποίο ανέβηκε για πρώτη φορά το 1344. Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, οι πρώτοι αναχωρητές εγκαταστάθηκαν στην περιοχή το 12 αι. Στα μέσα του 14ου αι. ο μοναχός Νείλος συγκέντρωσε τους μοναχούς που ζούσαν απομονωμένοι σε σπηλιές των βράχων, γύρω από την σκήτη της Δούπιανης οργανώνοντας έτσι τον μοναχισμό στα Μετέωρα. Η κατάκτηση της Θεσσαλίας από τους Οθωμανούς Τούρκους (1393) και η βαθμιαία κατάρρευση και τελική πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας επέφεραν κατά το 15ο αι. μια κάμψη στη μοναστική ζωή των Μετεώρων. Κατά το τελευταίο τέταρτο του 15ου αι. παρατηρείται μια ανάκαμψη, που σηματοδοτείται από τη ίδρυση της μονής της Αγίας Τριάδας (1475/76) και την τοιχογράφηση του παλαιού καθολικού του Μεγάλου Μετεώρου (1483). Η ακμή των Μετεώρων θα συντελεστεί τον επόμενο αιώνα, κατά τον οποίο ιδρύονται νέα μοναστήρια, ανεγείρονται νέα καθολικά και άλλα μοναστηριακά κτίσματα, τα περισσότερα από τα οποία κοσμούνται με εξαιρετικής τέχνης αγιογραφίες. Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας στη Θεσσαλία (1393-1881) τα μετεωρίτικα μοναστήρια λειτούργησαν ως τόποι ελπίδας. Στις αρχές του 19ου αι. τα στρατεύματα του Αλή-Πασά, επέφεραν καταστροφές και λεηλασίες σε πολλά από αυτά (Μονή Υπαπαντής, Μονή Αγίου Δημητρίου κ. ά.). Τα έξι επισκέψιμα μοναστήρια των Μετεώρων, είναι σήμερα αναστηλωμένα και με συντηρημένο στο μεγαλύτερο μέρος τους τον τοιχογραφικό τους διάκοσμο. Το 1989 η Unesco ενέγραψε τα Μετέωρα στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ως ένα ιδιαίτερης σημασίας πολιτιστικό και φυσικό αγαθό.

Λ. Δεριζιώτης, αρχαιολόγος
πηγή: http://www.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2442

Φθινόπωρο

Sir John Everett Millais.

"Φθινοπωρινά φύλλα", 1856

λάδι σε καμβά

Πινακοθήκη του Manchester